۱۳۹۰ اسفند ۲۱, یکشنبه

اعدام زندانیان سیاسی در تابستان ١٣۶٧ واقعه‌ای بود که طی آن عده بسیاری از زندانیان سیاسی در زندان‌های جمهوری اسلامی در ایران در ماه‌های مرداد و شهریور ١٣۶٧ اعدام شدند

به طور کلی جرم زندانیان همکاری با سازمان‌های مخالف جمهوری اسلامی به خصوص سازمان مجاهدین خلق ایران و احزاب کردستانی و همچنین طیف‌های مختلف گروه‌های چپ و کمونیست بود.

تعداد قربانیان این واقعه نزد مراجع مختلف متفاوت و بین ۲۵۰۰ تا ۵۰۰۰ نفر است. بیشتر اعدام‌شدگان زندان‌های تهران در گورهای ناشناس گورستان خاوران به خاک سپرده‌شدند.

در زمان این اعدام‌ها خمینی بالاترین مقام کشور بود و از طرفی بخش عمدهٔ این‌ها به دستور شخص او (نامه در بالا موجود است) صورت گرفته بود. حسینعلی منتظری در این باره نامه‌ای به خمینی نوشت و شخص روح‌الله خمینی را مسئول این اعدامها دانست و از او انتقاد کرد.

از دیگر افراد رده بالای آن زمان که در هنگام قتل عام زندانیان دارای مسئولیتهای مرتبطی بودند می‌توان به این افراد اشاره کرد:

حسینعلی نیری، عضو کمیسیون مرگ منصوب از طرف خمینی
مرتضی اشراقی، عضو کمیسیون مرگ منصوب از طرف خمینی
مصطفی پورمحمدی، نمایندهٔ وزارت اطلاعات در کمیسیون مرگ

گورستان خاوران گورستانی است در تهران که بخش‌هایی از آن ویژه مسیحیان، هندوها و بهاییان است و بخشی از آن نیز قطعه زمین بایری است که محل دفن دسته‌جمعی زندانیان سیاسی اعدام شده در ایران می‌باشد و در جنوب شرقی تهران در نزدیکی محله خاورشهر قرار دارد. بسیاری از قربانیان اعدام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ در این محل مدفون هستند.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر